Een klinker (of: vocaal) is een spraakklank waarbij de uitgestoten lucht bij de productie ongehinderd de mond verlaat. Voorbeelden zijn de a, e, i, o en u (die alle een zgn. `lange` en `korte` variant hebben), de toonloze e (zoals in de), de `lange` klinkers oe en eu en de tweeklanken Gevonden op Klinkers vormen in de meeste talen (inclusief het Nederlands) het hart van elke lettergreep, meestal omgeven door een of meer medeklinkers. Anders gezegd: klinkers zijn altijd syllabisch, dat wil zeggen dat ze zelfstandig (of voorzien van een zogenaamde aanzet en/of coda van consonantische fonemen) een lettergreep kunnen vormen.
Klinkers betekenis Klinkers vorm in die meeste tale (insluitende Afrikaans) die hart van elke lettergreep, meesal omring deur een of meer medeklinkers. Anders gestel: klinkers is altyd sillabies, dit wil sê dat hulle selfstandig (of voorsien van 'n sogenaamde aanvang en/of koda van konsonantiese foneme) 'n lettergreep kan vorm.
Vocalen uitleg
Uitleg International Phonetic Alphabet (IPA) IPA staat voor International Phonetic Alphabet en is een notatiesysteem voor de klanken die in de menselijke spraak voorkomen. Het fonetische alfabet heeft als doel het eenduidig kunnen opschrijven van klanken in de gesproken taal. Behalve de tot nu toe genoemde zestien klinkerfonemen zijn er nog een aantal vocalen die in Nederlandse woorden voorkomen maar waarvan de status omstreden is. Ten eerste zijn er enkele leenfonemen die met de overname van woorden uit andere talen (meestal het Frans) in het Nederlands terecht zijn gekomen.
Vocalen uitleg De Standaardnederlandse klinkers of vocalen worden doorgaans opgesplitst in lange en korte varianten. Daar ongespannen klinkers zeer zelden in een open lettergreep voorkomen, worden ze ook wel gedekt (afgesloten door een medeklinker) genoemd, als tegengesteld aan de ongedekte gespannen klinkers, die wel frequent aan het einde van een.
Spraakklanken
Spraakklanken; de bouwstenen van spraak zijn de fonemen. Dit zijn de kleinste klankeenheden met betekenis. Er bestaat naast het gewone alfabet ook een fonetisch alfabet. De klankeenheden in het Nederlands zijn vastgelegd in de klankinventaris van het Nederlands. Spraakbegrip (of: Spraakperceptie). Dit is het vermogen om gesproken taal te begrijpen. De school van Donders onderscheidde de spraakklanken door te hooren; anderen door waarneming van de articulatie (eig. geleding) of wijze van vorming, n.l. door te zien naar den mond en te voelen aan de keel.
Spraakklanken Spraakklanken worden in het stem- of spraakkanaal gevormd (gearticuleerd). Daarbij spelen plaats en wijze van articulatie een rol, het al dan niet trillen van de stembanden, de stand van de tong en de lippen, en de duur of lengte van de klank.
Fonetiek
De fonetiek of fonetica is het onderdeel van de taalkunde dat zich bezighoudt met de bestudering van de fysiologische, natuurkundige en waarneembare aspecten van spraak. Ze is een zusterdiscipline van de fonologie, die zich primair richt op de vorming en functie van spraakklanken in het taalsysteem. John Laver, "Linguistiese fonetiek." The Handbook of Linguistics, ed. deur Mark Aronoff en Janie Rees-Miller. Blackwell, ; Peter Roach, Engelse fonetiek en fonologie: 'n praktiese kursus, 4de uitg. Cambridge University Press, (Peter Roach, Phonetics. Oxford University Press, ) Katrina Hayward, Eksperimentele Fonetiek: 'n Inleiding.
Fonetiek fonetiek f (uncountable) (linguistics) the linguistic discipline phonetics, study of speech, sounds and their representation by written symbols (music) the correct use of speech and voice.
Uitspraak regels
De uitspraak van Nederlandse woorden is onderworpen aan een aantal fonologische regels. Die regels worden beschreven binnen het domein van de woordfonologie. Hieronder bespreken we enkele van dit soort regels. De Nederlandse spellingregels zijn gebaseerd op drie beginselen en twee regels voor het verdubbelen en verenkelen van tekens. In dit artikel worden eerst de basisbeginselen behandeld, daarna volgen de toepassingen.
Uitspraak regels Bij de uitspraak van de g (en ch) brengen we de achterkant van de tong omhoog. De klank zelf kun je voelen in je keel. Je kunt de g (en ch) op verschillende manieren uitspreken, meer naar achteren en meer naar voren in de keel. Achter in de keel is de g harder, voor in de keel zachter. h (als Engels h) haar - hand - hoed - hond.
